Χρίστος Σιμάτος
Φωτογραφία
Εγκαίνια: Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017 | 19.30
Διάρκεια έκθεσης: 2 Νεμβρίου - 2 Δεκεμβρίου 2017
ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
Γλύκωνως 4, Δεξαμενή, 106 75 Αθήνα, Τ.:+30 210 7213938
Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη-Παρασκευή: 11:00-14:30 & 18:00-21:00
Σαββάτο: 11:00-14:30 - Κυριακή: Κλειστά
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Εγκαίνια: Πέμπτη 02 Νοεμβρίου 2017 | 19.30
Διάρκεια: 02 Νοεμβρίου - 02 Δεκεμβρίου 2017
Αιθουσα Τέχνης Αθηνών
Γλύκωνος 4, Πλατεία Δεξαμενής, 106 75 Αθήνα
Τ.:+30 210 72 13 938
Ωράριο Λειτουργίας
Τρίτη - Παρασκευή: 11:00-14:30 & 18:00-21:00
Σάββατο: 11:00-14:30
Κυριακή- Δευτέρα: κλειστά
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ / Καθημερινή, 15 Νοεμβρίου 2017
Aπέναντι στα φωτογραφικά έργα του Χρίστου Σιμάτου, όλα τοπία με βουβή μεγαλοπρέπεια, στέκεται κανείς απέναντι και σε ένα από τα ερωτήματα που πρέπει να γεννά η τέχνη. Και αυτό μπορεί να είναι η δύναμη επιρροής αλλά και ο βαθμός διείσδυσης. Ο Χρίστος Σιμάτος καθώς προχωρεί εξελίσσοντας τη φωτογραφική ματιά του έχει εστιάσει τα τελευταία χρόνια σε μια ερμηνεία του ελληνικού τοπίου. Στη νέα του έκθεση, στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών (έως 2/12), επιχειρεί τη διατύπωση μιας θέσης, που στα δικά μου μάτια δεν είναι μόνο καλλιτεχνική. Μπροστά στα υψηλής ευκρίνειας έργα του, με απόσταση από τη ρεαλιστική αποτύπωση και με έμφαση στη λεπτομέρεια, ο Χρίστος Σιμάτος επιχειρεί μια επανασύνδεση με τις βασικές φιλοσοφικές συντεταγμένες του τοπίου, όπως, ιστορικά, ανέδειξαν άλλοι πρωτοπόροι της ελληνικής φωτογραφίας από τη Nelly’s και τον Σπύρο Μελετζή έως τον Κώστα Μπαλάφα και τον Τάκη Τλούπα. Αλλά την επανασύνδεση, που απλώς προκύπτει και δεν είναι επινοημένη, την προτείνει με μια αυθύπαρκτη και σύγχρονη ματιά.
Το τοπίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το χρόνο. Η κάθε στιγμή που περνά, η θέση του Ήλιου, η κίνηση των σύννεφων, η Άνοιξη, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας μεταμορφώνουν το τοπίο. Κάθε φορά που επισκέπτεσαι έναν τόπο, η εικόνα που βλέπεις είναι μοναδική. Αναπαραστάσεις του φυσικού χώρου από τις αρχές της ανθρώπινης ιστορίας. Κάθε εποχή το προσέγγισε το τοπίο με διαφορετικό τρόπο. Στην εποχή μας η φωτογραφία και ο κινηματογράφος χρησιμοποιούν το τοπίο είτε σαν βάση για την οργάνωση της αφήγησης, είτε σαν κυρίαρχο θέμα. Υπάρχουν πολλές κινηματογραφικές ταινίες που πραγματεύονται το θέμα του τοπίου η κάθε μία με το δικό της τρόπο. Από την ταινία του Ki-Duk Kim, Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι ένα μικρό ξύλινο δωμάτιο επάνω σε μία πλατφόρμα να επιπλέει στο κέντρο μιας λίμνης περιστοιχισμένης από βουνά. Η έμφαση που έχει δώσει ο σκηνοθέτης στη φωτογραφία και την καταγραφή της επίδρασης που έχει η εναλλαγή των εποχών στο τοπίο όπως και το συναίσθημα του πόσο μικρός και ασήμαντος είναι ο άνθρωπος μπροστά στο μεγαλείο της φύσης με έκανε να ξανασκεφτώ το ζήτημα της δικής μου επιλογής…
Γιατί το τοπίο;